Չիլին ոչնչացրեց Մեքսիկային

Ֆուտբոլային Եվրոպան այնքան էլ հանգիստ չթողնելով (սկսվել են շատերի համար բախտորոշ նշանակությամբ խմբային երրորդ հանդիպումները)՝ շարունակենք խոսել Ամերիկայի գավաթի խաղարկությունից, որտեղ ավարտվեցին նաև մեկ քառորդ փուլի հանդիպումները:

Ինչպես նախորդ նմանատիպ նյութում, դարձյալ սկսենք ամենախոշոր անակնկալից: Խոսքը վերաբերում է Մեքսիկա-Չիլի դիմակայությանը, որը նախ և առաջ զարմացրեց գրանցված հաշվով: Արգենտինայի հավաքականի կողքին մասնագետներն առաջնության գլխավոր ֆավորիտներից էին համարում մեքսիկացիներին ու դրա բոլոր հիմքերն ունեին: Թիմը խաղում էր բարձրակարգ ֆուտբոլ, տղաների նշանառությունն ավելի քան տեղին էր, խմբայինը, ինչպես ասում են, անցավ խաղ ու պարով: Վենեսուելայի հետ հանդիպման ոչ-ոքին (1:1) հաշվի մեջ չէ, քանզի անգամ մեկ միավորը խմբայինում ապահովում էր առաջին տեղը:
Թվում է՝ տագնապեցնող ոչինչ չպիտի լիներ և Չիլիի ընտրանու հետ քառորդ եզրափակչի հանդիպումում, որը վնասվածք ունեցող Ալեքսիս Սանչեսի բացակայության պայմաններում, առանձնապես չէր տպավորվել նախորդ խաղերից: Էդսոն Պուչը բավական արագ առաջ մղեց իր թիմին, սակայն դա ոչ թե կոտրեց, այլ ավելի ակտիվ գործողությունների մղեց մեքսիկացիներին: Հետևեց մեկ-երկու վտանգավոր պահ, որոնք գոլի կամ գոլերի չվերածվեցին, սակայն վկայեցին, որ Կենտրոնական Ամերիկայի լավագույն թիմերից մեկը չի պատրաստվում հենց այնպես հանձնվելու:

Անգամ խաղակեսի ավարտին բաց թողած երկրորդ գոլը ացտեկների մերօրյա հետնորդներին չարագույժ ոչինչ չէր հուշում՝ նկատի ունենալով կենտրոնանալու նրանց բացառիկ ունակությունը: Ամպրոպը ճայթեց երկրորդ խաղակեսում: Սկզբում Սանչեսը հրետակոծեց Օչոայի պաշտպանած դարպասը, ապա Վարգասը երկրորդ անգամ արեց իր սև գործը: Հանդիպման մնացած հատվածը վերածվեց գիշատչի խնջույքի: Դիմադրողականությունն իսպառ կորցրած մեքսիկացիները ևս երեք գնդակ բաց թողեցին, որոնցից երկուսի հեղինակը դարձյալ Վարգասն էր, իսկ ամեն ինչ ավարտին հասցնողը նույն Էդսոն Պուչն էր: Գրեթե ամեն ինչ եղավ այնպես, ինչպես աշխարհի վերջին առաջնության կիսաեզրափակիչ Բրազիլիա-Գերմանիա դիմակայությունում: Այնպես որ, եթե վերջինս տեսել ու մեքսիկացիների այս խայտառակությունը չեք տեսել, սկզբունքորեն առանձնակի բան չեք կորցրել:

Առանձնակի լարված զարգացումներ չեղան և Արգենտինա-Վենեսուելա մրցակցությունում: «Կապտաճերմակավուններն» ունեին անառարկելի առավելություն: Իգուաինը (երկու անգամ), Մեսին ու Լամելան չորս անգամ գրավեցին մրցակցի դարպասը՝ սեփականն ընդունելով մեկը: Սակայն այս հաղթանակից ավելի շատ ուրախանանք Մեսիի խփած գոլով, ով հայրենաբնակ արգենտինացիների քար սիրտը փափկացնող քայլեր է կատարում՝ յուրաքանչյուր գոլով փորձելով կոտրել այն սխալ մտայնությունը, թե հավաքականը նրա համար պակաս կարևոր է:

Չափից ավելի սուր մրցակցությունում անցան Էկվադորի ու ԱՄՆ-ի, Պերուի ու Կոլումբիայի ընտրանիների դիմակայությունները: Եթե առաջինում հանդիպման ելքը վճռվեց հիմնական ժամանակում (ամերիկացիները հաղթել են 2:1 հաշվով), երկրորդում հարկ եղավ դիմելու հետխաղյա տասնմեկմետրանոցների օգնությանը: Կոլումբիացիներն առավել դիպուկ եղան՝ գոնե այս կերպ կոմպենսացնելով հիմնական խաղաժամանակի գոլային երաշտը:
Կիսաեզրափակիչ զույգերը կազմել են Արգենտինայի ու ԱՄՆ-ի, Չիլիի ու Կոլումբիայի ընտրանիները: Եթե ապավինենք բանականությանը՝ արգենտինացիները պիտի որ խնդիր չունենան ամերիկացիների հետ խաղում, իսկ, այ, քառորդ եզրափակչում գավաթի խաղարկության գործող չեմպիոնների խոշոր հաշվով տարած հաղթանակը դեռևս հաղթաթուղթ չէ կոլումբիացիների հետ խաղում: Ինչի ինչպես լինելը, իհարկե, կիմանանք հանդիպումներից հետո, սակայն այն, որ Ամերիկայի գավաթի հոբելյանական՝ հարյուրերորդ խաղարկությունը փառահեղ է անցնում, երկու կարծիք լինել չի կարող, ու բնավ էլ նշանակություն չունի, որ այս քառյակի մեջ չկան բրազիլացիներն ու ուրուգվայցիները: Նրանց շանս տրված էր, իսկ թե հիմա ինչու են գտնվում իրենց տներում, դա էլ արդեն իրենց մտածելիք բանն է:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Զորավորի» խնկարկումով
• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ
• Արաբական շարքից -3
• Արաբական շարքից -2
• Արաբական շարքից
• Հովհաննես Գալստյանը հաղթել է, ու պիտի ողջունել փաստը
• Մինչդեռ ներսի թուրքը երկիրն էր քնացրել
• Ազատության արբեցնող շունչն ու ստեղծագործողը (Տիգրան Հակոբյան)
• Գիտեմ, որ սիրտ չունեք, բայց թե․․․
• Մշակույթի գլխին կանգնած բորենիները
• «Բարի լույս, հայեր» շարքից

Մեկնաբանություններ